Opluchting
Opluchting 26 augustus... Een datum waar ik sedert de start van de chemo tegenop zag... Op 23 augustus had ik namelijk een eerste scan sedert de start van deze chemotherapie. Deze zou uitwijzen of de chemo aanslaat of niet: zijn de tumoren gekrompen, stabiel gebleven of gegroeid. Sedert de start had ik er geen goed oog in. Ik vertrouwde niks meer. Niet na die mislukte poging om via immuuntherapie de ziekte stabiel te houden, ondanks de stabiele tumorwaarden. En deze chemotherapie heb ik al gekregen, 8 jaar geleden bijna. Al die horrorverhalen die ik al gehoord had over het immuun worden aan therapie waardoor die niets meer doet, deden me het ergste vrezen. Ook de pijnen die ik nog voelde, voorspelden niet veel goeds... Al moet ik toegeven dat de pijn de laatste 2 weken precies wat was weggeëbd. De ene dag al wat beter dan de andere, maar over het algemeen was het beter. Enkel de rare spierpijnen en spierkrampen in mijn buik, onder mijn middenrif en in mijn rug baarden me no...