Fantastisch en niet zo fantastisch
Fantastisch en niet zo fantastich Spanje was fantastisch! Ik had het nooit verwacht, maar hoe geweldig was het toch?! Van begin tot het einde genoten. Genoten van mijn gezin. Genoten van het mooie weer. Genoten van zee, strand, bergen, stad, lekker eten, in luxe overnachten, kamer met zicht op zee, zonsondergangen, koffietjes, af en toe een wijntje, wandelingetjes, spelen op het strand, meedansen op Spaanse muziek in de straten van één of ander dorpje, boekjes, zwemmekes en nog zoveel meer... En vooral: de miserie en de ziekte leken zo ver weg. Letterlijk ver weg zijn van het ziekenhuis waar alles zich afspeelt, zorgde ook in mijn hoofd voor even weg zijn van alle miserie. Nooit gedacht dat ik het zo hard zou kunnen loslaten... Want de weken voor ons vertrek, heb ik het zwaar gehad. Heel zwaar. Ik had pijn. De pijn werd ook alleen maar sterker. En toch nam ik medicatie tegen de pijn. Constant spookte door mijn hoofd 'die pijn is er doordat alles aan het groeien is'. En da