Het verdict

Het verdict

Ik ga het kort houden voor vandaag. We kregen opnieuw een zware klop van de hamer. Het slechts mogelijke nieuws werd ons verteld:

  • Genezen is niet meer mogelijk (maar dat wisten we al), alleen onder controle houden
  • De kanker zit te veel verankerd aan buikvlies / darmen, waardoor operatie niet mogelijk is
  • Oh ja, die schildklier, daar maken we ons geen zorgen over. Echt niet? Nee? Of euhm. Oh ja. Dat is ook kanker. Een andere kanker. Schildklierkanker. 
Bam! Weer een zware klop van de hamer!

Wat nu?
  • We starten met chemo (volgende week of de week erna) - ongeveer dezelfde chemo die ons in Brussel werd voorgesteld, inclusief een onderhoudsproduct Avastin
  • Na 3 kuren wordt een nieuwe MRI genomen van het hele lichaam, om te zien of het letsel kleiner is geworden
  • Daarna volgen weer 3 kuren
  • Na deze chemobehandeling, wordt de schildklier verwijderd.
De prognose van de schilklierkanker is in ieder geval goed, heel goed. Dus op zich een detail in het hele proces. 

Maar doordat ik nu belast ben met 2 kankers, kan ik niet meer in de studie stappen. Nooit meer in een studie stappen. De medicatie die me zo goed geholpen heeft de afgelopen 4 jaar, zal ik dus ook niet krijgen. We zullen het moeten doen met een ander product, een product dat veel vieze bijwerkingen kan hebben, maar daar wil ik liever niet aan denken, en ik wil er vanuit gaan dat ik die zwaarste bijwerking niet zal krijgen.

Brecht en ik zijn enorm aangedaan en emotioneel. En we beseffen dat het een zeer zware strijd wordt. Geen idee hoe dit zal aflopen. Alleen hopen dat het relatief goed komt?

En hopen dat onze lieve zoon Eppo, die het al zo moeilijk heeft (verlatingsangst), dit ook goed zal doorstaan...

Ondertussen, tussen de chemo's en de behandelingen door, zal ik toch nog opnieuw proberen doen wat ik de afgelopen 4 jaar heb gedaan: leven, genieten van de mooie momenten met Brecht en Eppo, met mijn familie, en met vrienden en vriendinnen. Het zal met ups en downs zijn, maar we hopen dat ik binnen een tweetal jaar, misschien opnieuw feest zal kunnen vieren: voor mijn 45e verjaardag?

En mijn blog zal ik nu en dan eens aanvullen. Hopelijk met vooral positief en hoopgevend nieuws...


Reacties

  1. Almudena11 juli 2021 om 13:06

    Véél sterkte super Katrien, je kan écht tegen de kanker vechten. Je bent super sterk en positief, en jouw hele groep van vrienden we geloven dat je zal zeker en vast snel genezen.
    I believe in you, your strength, your positive mindset, your fighter body & soul, and your never giving up personality.
    Yes, I firmly confirm you we will party your 45th huge BD party.
    Dikke knuffel van ons 2. Bram & Almu

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Slecht nieuws (update)

Afbeelding
Slecht nieuws (update) Update: 18 keer chemo... Scan na de 9e keer... En daarna? Geen idee of ze dan nog iets voor mij in petto hebben...  Afgelopen donderdag kregen we het slechtste nieuws dat we konden krijgen. Alé, het op 1 na slechtste nieuws. De immuuntherapie slaat niet aan, er zijn nieuwe letstels gevonden, deze keer in de lever. Er is geen studie meer voor mij, ze kunnen enkel een traditionele therapie voorstellen, eentje die ik al gehad heb. Chemo, taxol en carboplatinum, zelfde combinatie als ik 7 jaar geleden heb gehad. Ik ben gebroken, Brecht is verdrietig maar houdt zich sterk, Eppo weet niet helemaal wat er gebeurt... Ik zie het niet zitten, opnieuw die chemo. Opnieuw een kap om mijn haar iet of wat te behouden. Opnieuw ijswanten en ijsschoenen om tegen te gaan dat de kleine zenuwen aan mijn vingers / tenen niet afsterven. Me opnieuw slecht voelen. Ik word al misselijk als ik er aan denk. Start 10 juni, wekelijks. En ja, de geplande vakantie zullen we kunnen doen. Ze gaan
Meer lezen

Nieuwe behandeling (update)

Afbeelding
  Nieuwe behandeling (update) Kleine update voor diegene die de post al had gelezen: tumormarkers staan al ruim boven de 70, dus de therapie zal snel starten 😔 We hadden het ergste gevreesd, het is niet het allerergste geworden, maar toch niet goed: de tumoren zijn, weeral, aan het groeien, en er moet een nieuwe behandeling worden gestart... De periode tussen de laatste chemo en de bespreking van het resultaat van de scan, was een echte rollercoaster. Hoewel het karretje voornamelijk naar beneden ging, bleef die soms steken op een platform. De week voor de bespreking echter, ging die in een heel diep dal... We hebben geprobeerd onze gedachten te verzetten. Ik voelde wel dat ik vooral nood had aan contact met mijn gezin en mijn dichtste vriendinnen (en dat zijn er nog steeds wel veel hoor 😊) en familie. Ik voelde precies dat de tijd (en vooral mijn tijd) zo beperkt is, dat ik niet altijd zin had om dingen te doen waar ik vooral energie moet insteken en zelf niet zoveel uithaal... En i
Meer lezen

Pijnmedicatie

Afbeelding
  Pijnmedicatie 'Je ziet er goed uit.' Een zin die ik de afgelopen tijd meermaals te horen kreeg. Het flatteert, ben blij dat de mensen dit zeggen, en ik wil het ook echt geloven dat dit zo is. Een paar kilootjes minder dan in het najaar en mijn haar dat weer de normale 'dikte' heeft. Dat doet wat met een mens 😊 Mijn antwoord daarop is tegenwoordig: 'dankjewel' (want ik ben echt dankbaar dat mensen dit zeggen), maar ook 'ik zie er beter uit dan ik me voel'. Of laten we het anders zeggen. Ik voel me eigenlijk redelijk goed, ik kan nog steeds doen wat ik wil (eten, sporten, sociale bezigheden). Maar ik heb wel pijn. En de pijn is dé bepalende factor voor hoe ik me mentaal voel. Heb ik pijn, gaat het mentale zijn achteruit; heb ik geen pijn, ben ik mentaal ook wat sterker. En daar zit nu het probleem. Zoals ik in de eerdere post schreef, neem ik nu pijnmedicatie. Een traagwerkende (een pilletje 's morgens en eentje 's avonds). Eerst waren het table
Meer lezen