Eén kans op twee

  Kuur 2 Kuur 2 is gestart en dat heb ik geweten. In mijn vorige post liet ik weten dat ik een shot kreeg voor het boosten van de witte bloedcellen... Die shot heeft zijn werk gedaan, met de nodige bijwerkingen: zaterdag hele dag helse rugpijnen (inclusief 's nachts), zondag hele dag overal spierpijn en hoofdpijn. Op maandag voelde ik me zo fris als een hoentje, klaar om naar Leuven te vertrekken voor de start van sessie 1 van kuur 2. Brecht stond in voor Eppo - moest hem naar het kampje brengen, terug ophalen en 's avonds naar de zwemles brengen.   Ik had een 'chauffeur' geregeld, die naar Leuven reed voor het werk, me afzette in Leuven, en me na de chemobehandeling weer kwam oppikken aan het ziekenhuis en weer netjes thuis afleverde (dankjewel!). Brecht kwam ongeveer op hetzelfde moment als ik thuis met Eppo: die had hoofdpijn en koorts... Dus geen zwemles. Maar een afspraak bij de dokter voor een fameuse covidtest. Met het nodige drama kon de stok in zijn neus; achte

  Dompertje en Lichtpuntje Gisteren was ik er helemaal klaar voor: na een rustperiode van 2 weken, was ik klaar voor deel 1 van de 2e chemosessie.  Donderdagnamiddag had ik bloed laten trekken bij de huisarts. Dit zou al een hoop schelen in tijd: ik zou in Leuven al niet moeten wachten op het resultaat van de bloedafname, vooraleer ze aan de bereiding van de chemo konden starten.  Vervoer van Eppo was geregeld: van en naar het dagkampje, en van en naar de zwemles (want als Brecht mij moet brengen / halen naar Leuven, kunnen wij Eppo niet brengen / halen naar het kampje en de zwemles...) (dus dankjewel je-weet-wel-wie!) Dus: toen ik aankwam in het ziekenhuis, hebben ze mij daar meteen 'aangeprikt', zodat de buisjes klaarzaten om de chemoproducten door te laten stromen. Nog even wachten op de arts voor een klinisch onderzoek, en dan kunnen we starten... Niet dus!  De assistent-verpleegster komt binnen en zegt me dat de witte bloedcellen op het randje zijn. Eigenlijk te laag om de