Paniek

 Paniek



Ik ga het echt kort houden deze keer. Ik ben in paniek. Ik loop al sedert woensdag emotioneel en machteloos rond.
Reden: mijn tumormarkers zijn opnieuw gestegen. En niet een klein beetje. De dokter kwam ze mij vertellen, net voor ik naar huis kon na sessie 2 van kuur 3. Hij zei dat we de scan moeten afwachten om een objectief oordeel te hebben, maar goed is het niet. Ik voel ook weer dingen, dingen die ik voelde voor de start van de chemo, maar dan een hele tijd niet had gevoeld na de eerste kuur. En nu weer wel.
Paniek dus. 20 september, met een nog banger hart wacht ik op een volgend verdict...


Reacties

  1. Bert Vercnocke11 september 2021 om 08:52

    Ooh Katrien, ik lees dit en krijg tranen in de ogen. We zenden jou en Eppo en Brecht veel warmte toe vanuit Eppegem. Wij duimen voor de 20ste x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Brunhilde Vanderstraeten14 september 2021 om 23:49

    Hier ook alle 'fingers crossed' voor jullie. Ik kan me voorstellen dat het 10 lange dagen zijn/zullen zijn met veel vragen zonder antwoord. Laat de moed niet zakken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Katrien15 september 2021 om 10:04

      Dankjewel Brunhilde voor de opbeurende woorden en de vingers...

      Verwijderen
  3. Unknown15 september 2021 om 09:58

    We denken aan jullie...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Katrien15 september 2021 om 10:04

      Dankjewel! (Geen idee wie want de naam is niet gepubliceerd...)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Slecht nieuws (update)

Afbeelding
Slecht nieuws (update) Update: 18 keer chemo... Scan na de 9e keer... En daarna? Geen idee of ze dan nog iets voor mij in petto hebben...  Afgelopen donderdag kregen we het slechtste nieuws dat we konden krijgen. Alé, het op 1 na slechtste nieuws. De immuuntherapie slaat niet aan, er zijn nieuwe letstels gevonden, deze keer in de lever. Er is geen studie meer voor mij, ze kunnen enkel een traditionele therapie voorstellen, eentje die ik al gehad heb. Chemo, taxol en carboplatinum, zelfde combinatie als ik 7 jaar geleden heb gehad. Ik ben gebroken, Brecht is verdrietig maar houdt zich sterk, Eppo weet niet helemaal wat er gebeurt... Ik zie het niet zitten, opnieuw die chemo. Opnieuw een kap om mijn haar iet of wat te behouden. Opnieuw ijswanten en ijsschoenen om tegen te gaan dat de kleine zenuwen aan mijn vingers / tenen niet afsterven. Me opnieuw slecht voelen. Ik word al misselijk als ik er aan denk. Start 10 juni, wekelijks. En ja, de geplande vakantie zullen we kunnen doen. Ze gaan
Meer lezen

Nieuwe behandeling (update)

Afbeelding
  Nieuwe behandeling (update) Kleine update voor diegene die de post al had gelezen: tumormarkers staan al ruim boven de 70, dus de therapie zal snel starten 😔 We hadden het ergste gevreesd, het is niet het allerergste geworden, maar toch niet goed: de tumoren zijn, weeral, aan het groeien, en er moet een nieuwe behandeling worden gestart... De periode tussen de laatste chemo en de bespreking van het resultaat van de scan, was een echte rollercoaster. Hoewel het karretje voornamelijk naar beneden ging, bleef die soms steken op een platform. De week voor de bespreking echter, ging die in een heel diep dal... We hebben geprobeerd onze gedachten te verzetten. Ik voelde wel dat ik vooral nood had aan contact met mijn gezin en mijn dichtste vriendinnen (en dat zijn er nog steeds wel veel hoor 😊) en familie. Ik voelde precies dat de tijd (en vooral mijn tijd) zo beperkt is, dat ik niet altijd zin had om dingen te doen waar ik vooral energie moet insteken en zelf niet zoveel uithaal... En i
Meer lezen

Pijnmedicatie

Afbeelding
  Pijnmedicatie 'Je ziet er goed uit.' Een zin die ik de afgelopen tijd meermaals te horen kreeg. Het flatteert, ben blij dat de mensen dit zeggen, en ik wil het ook echt geloven dat dit zo is. Een paar kilootjes minder dan in het najaar en mijn haar dat weer de normale 'dikte' heeft. Dat doet wat met een mens 😊 Mijn antwoord daarop is tegenwoordig: 'dankjewel' (want ik ben echt dankbaar dat mensen dit zeggen), maar ook 'ik zie er beter uit dan ik me voel'. Of laten we het anders zeggen. Ik voel me eigenlijk redelijk goed, ik kan nog steeds doen wat ik wil (eten, sporten, sociale bezigheden). Maar ik heb wel pijn. En de pijn is dé bepalende factor voor hoe ik me mentaal voel. Heb ik pijn, gaat het mentale zijn achteruit; heb ik geen pijn, ben ik mentaal ook wat sterker. En daar zit nu het probleem. Zoals ik in de eerdere post schreef, neem ik nu pijnmedicatie. Een traagwerkende (een pilletje 's morgens en eentje 's avonds). Eerst waren het table
Meer lezen