Eén kans op twee

   Terug naar af Zoals de titel het zegt: het is terug naar af. Ik moet weer starten met een rondje chemo. De pijnen waarover ik sprak, zijn de afgelopen weken steeds erger geworden. Ik voelde gewoon in heel mijn lijf dat de tumoren aan het groeien waren. De verbazing was dan ook niet groot toen de arts maandag meedeelde dat de tumoren gegroeid zijn (en nieuwe bijgekomen? Daar was hij niet duidelijk over). En dat ik dus opnieuw moet starten met een chemobehandeling. Brecht en ik hebben echt een klop van de hamer gekregen. Ik weet niet wat ik nog moet denken, geloven, hopen. Zo langzaamaan geef ik de hoop op. Brecht probeert me wel op te peppen en te zeggen dat ik positief moet blijven en moet geloven dat de nieuwe behandeling zal werken, maar het is zo f***ing moeilijk...  Komt er nog bij dat de start van de behandeling ten vroegste voor 9 maart zal zijn, dus alweer wachten... De arts zei dat op de scan van 9 februari (jaja, zo lang geleden al) een groei te zien is van de tumoren, en w

  Afwachten Het is afwachten. Het duurde wat langer eer ik nog iets postte op de blog. De goesting was er niet. Mijn laatste posts waren zo negatief en ontmoedigend... En ik had het ook 'te druk'. Druk met afspreken met vrienden / familie. Etentjes en uitstapjes naar Antwerpen en Gent bijvoorbeeld. Allemaal om mijn gedachten wat te verzetten. Of proberen te verzetten. Maar hier gaan we toch weer... Mijn tweede nabehandeling is ondertussen achter de rug, net zoals het gesprek bij de professor.  Van de nabehandeling heb ik eigenlijk geen last, hooguit een beetje hoofdpijn en buikpijn de dag zelf. Maar daarna: alles goed! Dus dat is goed. Wel is mijn bloeddruk blijkbaar te hoog. Dat komt door de behandeling. En dus kreeg ik weer een 'pilleke' om dat onder controle te houden... Het gesprek bij de prof. Hoe was dat? Misschien minder erg dan ik verwacht had. Ik was er voor 2 zaken: Nu blijkt dat er in de schildklier nog geen kanker zat, kom ik dan in aanmerking voor klinische