Nieuwe start - 2

 Nieuwe start - 2

Ik merk dat ik steeds minder op deze blog schrijf. De goesting is er niet altijd, en ook: er is niet altijd veel te vertellen. Het zou dus maar saai zijn als ik schrijf, zonder dat er echt iets te vertellen valt.

Hoe is het afgelopen tijd gegaan? Ik moet zeggen 'goed'!

Ik ben net gestart met de 2e behandelingsronde. En de eerste ronde is vrij goed gegaan. De bijwerkingen van de eerste kuur met chemo, vielen goed mee. Na een weekje mocht ik naar Leuven op controle. Ik had gedacht dat ze me daar in detail zouden controleren (inclusief bloed), maar nee hoor, de controle bestond gewoon uit een test van de bloeddruk en wat vragen stellen over hoe ik me voelde. Huh, moest ik daarvoor naar Leuven gaan? Soit, niet erg. Daarna bij een vriendin langsgegaan en samen gezellig van zon genoten. Een weekje later mocht ik weer gaan voor de kuur zonder chemo. Spannend, want nu was het de Avastin (onderhoudsproduct) + het studieproduct (placebo of immuuntherapie)... Na die behandeling had ik 'gehoopt' op zaken zoals hoofdpijn, buikloop, spierpijn (grieperig), of nog iets anders... Allemaal mogelijke bijwerkingen van de immuuntherapie... En dan zou ik dus zeker zijn dat ik geen 'water' toegediend had gekregen. Maar niets daarvan. Ik voelde helemaal niets... Ik voelde me gewoon gewoon. Geen enkel probleem. Dus ja, de twijfel sloeg weer toe, in mijn hoofd krijg ik dus gewoon water in plaats van de immuuntherapie. Ik ga het nooit zeker weten, maar ik vrees er toch voor. Vorige week mocht ik weer op controle, deze keer was er wel een bloedafname (alsook meting van de bloeddruk en wat vragen over hoe ik me voelde). En dan mocht ik weer beschikken. 

En gisteren dan opnieuw chemo. Alles heeft gisteren wel heel erg lang geduurd: om 10u toegekomen in Leuven, om 17u pas kon ik weer weg! Wetende dat de behandeling zelf 3 uur in beslag genomen heeft, was de wachttijd enorm lang. Geen idee wat het probleem was, maar tussen de bloedafname en de start van de behandeling zaten 4 uur! De behandeling zelf duurt een drietal uur (voormedicatie, 1 uur toediening van de chemo, spoelen, 30 minuten toediening van Avastin, spoelen, 30 minuten toediening van studieproduct, spoelen). Oef zeg, wat een lange dag. Ik was met de trein in Leuven, en een lieve vriendin heeft mij terug naar huis gebracht. Wat fijn! Gisteren na de behandeling was ik moe en had ik niet veel energie, en ook mijn maag wilde niet helemaal mee. Maar na een vrij goede nacht voel ik me vandaag weer veel beter. Ongeveer er bovenop!

Dus zoals je kan lezen, verdraag ik de therapie tot nu toe erg goed. Ik heb niet te veel last van maag of darmen, de vermoeidheid valt redelijk mee (hoewel ik de volgende dagen wat moet afwachten), zelfs mijn haar is nog niet aan het uitvallen (volgens de dokter kan dit wel nog komen, laten we duimen dat dit niet gebeurt en ik binnenkort weer mijn weelderige haarbos van vorig jaar terug heb!). Wel heb ik wat last van uitslag, bloedneuzen en soms ook bloedend tandvlees. Maar dat zijn nu geen onoverkomelijke problemen. Tussendoor kan ik ook fijne dingen doen, uitstapjes of etentjes en babbeltjes met vriendinnen bijvoorbeeld. Of gewoon lekker niksen. Maar doordat ik mij goed voel, en ik overdag niet altijd veel omhanden heb, beginnen de dagen wat lang te worden. En ben ik meer en meer beginnen nadenken over 'terug aan het werk'. En als alles meezit, ga ik binnenkort weer aan het werk!

Let op, het zal niet weer full time zijn (of 4/5e in mijn geval, want dit was het regime waarin ik werkte). Ik ga starten met 2 dagen per week. Ik moet tussendoor namelijk toch nog altijd naar Leuven voor behandeling (met of zonder chemo), dus er volle bak voor gaan, is nog niet aan de orde. Maar het plan is dus: 2 halve dagen en 1 hele dag per week. Vanaf woensdag 4 mei begin ik er weer aan (start met een halve dag). Amai, zo spannend. Ik hoop echt dat er deze keer niets tussenkomt! Niet opnieuw slecht nieuws ivm mijn bloedwaarden, of slecht nieuws van de scan. Want op 9 mei staat er alweer een nieuwe scan gepland... Dus laten we duimen dat dit niet opnieuw een mokerslag geeft, waardoor mijn gemoed weer onder nul zou zakken... En dat ik gewoon kan werken. Weer wat 'normaler' leven, zoals de rest van mijn vrienden en familie. Alé, echt normaal zal het niet meer worden, de kanker blijft er voor de rest van mijn dagen zitten, maar een beetje meer naar de normaliteit, kan wel goed doen, hoop ik!

En ik heb er momenteel goede hoop op dat het goedkomt en er niets tussenkomt: de pijnen in mijn buik zijn echt wel minder, ik voel me echt wel beter dan begin dit jaar. Maar hoe mijn bloedwaarden momenteel zijn, weet ik niet. Ik heb besloten niet meer naar de resultaten te kijken (ook al zijn ze beschikbaar). Zo valt er toch een last van mijn schouders, altijd die stress rond die bloedwaarden. Maar de dokter zegt er ook niets over (daar maak ik me dan toch wel wat zorgen over, als de tumorwaardes echt zouden zakken, zou hij dat toch wel zeggen?). Dus een klein stemmetje zegt wel 'misschien is het toch niet goed?', maar ik wil er niet aan toegeven, en de grote stem laten schreeuwen 'je hebt minder pijn en voelt je beter, dus dat is goed!' Allemaal samen duimen dus op goede scanresultaten ergens half mei...!

Maar voordat we eraan beginnen (aan dat werk), zijn er nog wat zaken om naar uit te kijken: dit weekend naar de Ardennen met vrienden (op hotel, jaja, we gaan ons eens laten verwennen), na de paasvakantie start ik weer met tennisles (amai, ga ik dat nog wel kunnen? Mijn fysiek is momenteel niet echt om over naar huis te schrijven...!) samen met Brecht (!), ik plan nog een dagje/nachtje Antwerpen met mijn jonge tante (maar 10 jaar ouder dan ik, zou dus een vriendin kunnen zijn 😉), 1 mei groot familiefeest, en nog veel zonnige momenten ook. En dan klaar voor een nieuwe start!