Opluchting
Opluchting
Het resultaat van de scan is bekend... En ik had het nooit verwacht, maar die was ok. Blijkbaar is alles toch stabiel gebleven.
Je kan je niet voorstellen hoe opgelucht ik was toen ik dat hoorde. Ik ben zelfs in tranen uitgebarsten. Het waren ook zo'n zenuwslopende weken, ik had die pijnen en ging ervan uit dat het niet anders kon dan dat alles gegroeid was. Waar die pijnen vandaan komen, weet ik niet, ook de dokter kan dat niet precies zeggen. Natuurlijk zijn de tumoren er nog steeds, ze zijn niet gekrompen of zo. Maar waarom ik dan een paar weken geleden geen pijn had, en nu wel, is niet uitgeklaard...
De afgelopen weken waren zenuwslopend.
Brecht en ik hebben meer dan ooit met elkaar gepraat. Vooral over zware zaken zoals 'wanneer ik er niet meer zal zijn'. Daardoor zijn we emotioneel nog dichter naar elkaar gegroeid. We zien elkaar toch zo graag 💓.
Ook ben ik gestart met het maken van een 'herinneringsdoos' voor Eppo. Hard, maar het is wel iets wat ik wil doen. Ik wil hier niet weg zonder iets achter te laten. Maar dat gaat traag vooruit, en is emotioneel ook wel zwaar...
Daarnaast ben ik ook begonnen met wat te werken aan mijn 'gezondheid'. Zowel fysiek als mentaal.
Het klinkt misschien wat raar, 'werken aan je fysieke gezondheid' terwijl je eigenlijk ongeneselijk ziek bent. Maar alé, alle beetjes helpen misschien? Zo ben ik weer een beetje beginnen sporten. Zwemmen. En vanaf volgende week starten de tennislessen weer. Hopelijk kan ik die nog lang meevolgen. Daarnaast ben ik ook gestart met 'gezonde voeding', op het fanatieke af. Ik ben wat geobsedeerd geraakt door de visie van Chris Wark, een Amerikaan die door enkel gezonde voeding te eten, genezen is van kanker. Hij zweert bij enkel plantaardige voeding, sporten, geen medicatie en geen stress. Nu, die 'geen medicatie', dat ga ik niet kunnen volgen, want behandelingen zal ik niet stopzetten. 'Geen stress', is ook een moeilijke, zeker de afgelopen tijd. Sporten, daar wordt aan gewerkt. En enkel plantaardig eten ook... Maar dat is heel moeilijk! Het gaat niet alleen om 'enkel plantaardig' eten, ook om geen bewerkte voeding eten. En als je plantaardig eet, dan ook liefst rauwe groenten. Zo hebben we nu een juicer aangeschaft voor het maken van sapjes, en eet ik al een paar dagen bijna enkel rauwkost. Prettig is anders... Ik denk dat ik het dieet toch maar zal afzwakken, want genezen zal ik niet (de situatie tussen hem en mezelf is ook totaal anders). Maar toch is het ook lastig om er vanaf te stappen, want dan ga ik me wat schuldig voelen 'als ik nu dat dieet niet volg, dan ga ik niet genezen'... Het is zoeken naar een evenwicht.
Ook aan mijn mentale gezondheid probeer ik wat te werken. Zo ben ik gestart met mediteren. Stap voor stap, en de ene dag lukt het, de andere dag niet. Verder probeer ik, geïnspireerd door Brecht, ook wat rustiger te worden op basis van inzichten uit het boeddhisme. Een heel interessante levensvisie wel. Maar erover lezen vraagt veel tijd en energie, en die heb ik niet altijd...
En om het fysieke en het mentale te combineren, ben ik ook gestart met yogalessen. Voor wat het waard is...
In ieder geval: na een heftige periode kunnen we even opnieuw ademhalen...
Nadat we het resultaat van de scan hadden gekregen, moest ik nog keilang in het ziekenhuis blijven voor een behandeling (moesten vooral lang wachten, daar kennen ze wat van in Leuven). Brecht nam af en toe een pauze door buiten een wandelingetje te maken en stuurde me een foto van deze bloem. Vond ik supermooi.
💜
BeantwoordenVerwijderen