Positief

 Positief 


Een titel die je als (trouwe) lezer wellicht niet had verwacht... Maar ik heb besloten om vanaf nu positief te zijn. Hoop te hebben. Geloven dat het kan. Geloven dat de medicatie zal werken (zelfs zonder pilletjes). Geloven dat ik hier nog wel een hele tijd zal rondlopen 😉

Ik ben ondertussen begonnen met mediteren. En in die meditaties wil ik mijn geest doen geloven dat alles ok is, dat het goed komt. En als mijn geest het gelooft, zal mijn lichaam volgen. Dus vanaf nu zal je geconfronteerd worden met een positieve(re) Katrien. Of toch: dat is wat ik ga proberen!

In ieder geval: op dit ogenblik heb ik een derde keer chemo gehad. De eerste reeks van 3 weken chemo is achter de rug. En ik moet zeggen 'het valt best mee'. Het valt veel beter mee dat ik gevreesd had. Ik had gedacht dat ik toch wel erg misselijk zou zijn, of mottig, last van de maag en darmen, enzovoort. En dit tot ergens tegen het weekend aan, zodat ik toch een degelijk weekend zou hebben . Wel: het is niet zo. De dag van de behandeling kom ik moe en vrij mottig thuis. Maar 's avonds kan ik alweer goed eten. En dan op dinsdag ben ik nog niet 100%, maar op woensdag lijkt het dat alles weer 'normaal' is. Dus dat maakt dat ik veel meer dagen heb dat ik kan doen waar ik zin in heb: gaan tennissen, gaan lunchen, fietstochtje maken, enzovoort...

En ook: op vakantie gaan. Donderdag zijn we op vakantie vertrokken, omdat ik volgende week de 'chemovrije' week heb. Even alles loslaten in het Zwarte Woud, vooraleer ik weer start aan een reeks van 3 maandagen na elkaar chemo. En dan duimen dat ik er weer zo vlot doorfiets...

Volgende scan is op 21 augustus, ik wil geloven dat alles dan weer wat beter zal zijn. Maar voor die datum gaan we nog eens een paar dagen op reis, Frankrijk en Parijs, iets waar Eppo enorm hard naar uitkijkt, en er zelfs op deze reis niet over kan zwijgen... Want dan wordt hij 10, en zal hij Parijs zien! Van op de top van de Eiffeltoren! Maar laat hem nu nog maar even 9 zijn, en laten we eerst nog even heel hard genieten van deze reis. Wat we ook doen!

Enkele sfeerbeelden van onze reis







Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Slecht nieuws (update)

Afbeelding
Slecht nieuws (update) Update: 18 keer chemo... Scan na de 9e keer... En daarna? Geen idee of ze dan nog iets voor mij in petto hebben...  Afgelopen donderdag kregen we het slechtste nieuws dat we konden krijgen. Alé, het op 1 na slechtste nieuws. De immuuntherapie slaat niet aan, er zijn nieuwe letstels gevonden, deze keer in de lever. Er is geen studie meer voor mij, ze kunnen enkel een traditionele therapie voorstellen, eentje die ik al gehad heb. Chemo, taxol en carboplatinum, zelfde combinatie als ik 7 jaar geleden heb gehad. Ik ben gebroken, Brecht is verdrietig maar houdt zich sterk, Eppo weet niet helemaal wat er gebeurt... Ik zie het niet zitten, opnieuw die chemo. Opnieuw een kap om mijn haar iet of wat te behouden. Opnieuw ijswanten en ijsschoenen om tegen te gaan dat de kleine zenuwen aan mijn vingers / tenen niet afsterven. Me opnieuw slecht voelen. Ik word al misselijk als ik er aan denk. Start 10 juni, wekelijks. En ja, de geplande vakantie zullen we kunnen doen. Ze gaan
Meer lezen

Nieuwe behandeling (update)

Afbeelding
  Nieuwe behandeling (update) Kleine update voor diegene die de post al had gelezen: tumormarkers staan al ruim boven de 70, dus de therapie zal snel starten 😔 We hadden het ergste gevreesd, het is niet het allerergste geworden, maar toch niet goed: de tumoren zijn, weeral, aan het groeien, en er moet een nieuwe behandeling worden gestart... De periode tussen de laatste chemo en de bespreking van het resultaat van de scan, was een echte rollercoaster. Hoewel het karretje voornamelijk naar beneden ging, bleef die soms steken op een platform. De week voor de bespreking echter, ging die in een heel diep dal... We hebben geprobeerd onze gedachten te verzetten. Ik voelde wel dat ik vooral nood had aan contact met mijn gezin en mijn dichtste vriendinnen (en dat zijn er nog steeds wel veel hoor 😊) en familie. Ik voelde precies dat de tijd (en vooral mijn tijd) zo beperkt is, dat ik niet altijd zin had om dingen te doen waar ik vooral energie moet insteken en zelf niet zoveel uithaal... En i
Meer lezen

Pijnmedicatie

Afbeelding
  Pijnmedicatie 'Je ziet er goed uit.' Een zin die ik de afgelopen tijd meermaals te horen kreeg. Het flatteert, ben blij dat de mensen dit zeggen, en ik wil het ook echt geloven dat dit zo is. Een paar kilootjes minder dan in het najaar en mijn haar dat weer de normale 'dikte' heeft. Dat doet wat met een mens 😊 Mijn antwoord daarop is tegenwoordig: 'dankjewel' (want ik ben echt dankbaar dat mensen dit zeggen), maar ook 'ik zie er beter uit dan ik me voel'. Of laten we het anders zeggen. Ik voel me eigenlijk redelijk goed, ik kan nog steeds doen wat ik wil (eten, sporten, sociale bezigheden). Maar ik heb wel pijn. En de pijn is dé bepalende factor voor hoe ik me mentaal voel. Heb ik pijn, gaat het mentale zijn achteruit; heb ik geen pijn, ben ik mentaal ook wat sterker. En daar zit nu het probleem. Zoals ik in de eerdere post schreef, neem ik nu pijnmedicatie. Een traagwerkende (een pilletje 's morgens en eentje 's avonds). Eerst waren het table
Meer lezen