Eén kans op twee

Ritme Sinds september leef ik in een ander ritme. Je zou denken 'ja, wij allemaal, de kinderen weer naar school, nieuwe hobby's of oude hobby's die weer gestart zijn, kortere dagen, enz...'. En ik geef toe, ook deze zaken dragen bij aan mijn nieuwe ritme. Eppo weer naar school, opnieuw gestart met zijn oude hobby's (hoewel, KSA is ondertussen omgeruild voor Scouts), ... En ik ben moe. 😴 En dat ligt niet alleen aan het nieuwe ritme van school / hobby's. Het ligt, uiteraard, ook aan de chemo. Aan de start van de behandeling, ergens in juli, dacht ik nog dat ik suikerwater kreeg of zo. Ik had er precies geen last van. Maar ondertussen voelt mijn lichaam dat het wel echt om iets straffers gaat... En dat ik meer moe ben. En zo is mijn ritme ook aangepast... De zomervakantie was anders wel een zalige tijd, wat betreft 'ritme'. Vooral de weken waarin Eppo niet op kampje ging, waren goed. Ik sliep elke dag tot rond 9u, iets wat ik in jaren niet meer gedaan had.

  Writer's block  Het lijkt alsof ik een writer's block heb... Mijn vorige post was al van half juli, en nu zijn we al begin september. Ik heb de indruk dat de tijd gevlogen is! De grote vakantie is voorbij... Anders dan we verwacht hadden, is dit een succes geworden. Op alle vlakken. Brecht had 2 maanden zorgverlof genomen: we wisten niet wat er op ons pad zou komen, hadden geen idee hoe ik me zou voelen bij de chemo's. Ik had verwacht dat ik toch niet goed zou zijn (want toch een vrij zware chemo). En aangezien Eppo veel thuis zou zijn (we hadden niet al te veel kampjes ingepland, want ik zou toch thuis zijn), vonden we het beter dat Brecht ook thuis zou zijn: dan kon ik rusten en uitzieken, terwijl Brecht zich met Eppo bezig zou houden. Gelukkig is er van dat uitzieken niet veel in huis gekomen: het was niet nodig. Na de eerste reeks van 3 chemo's voelde ik me nog kiplekker. Ik vroeg me zelfs af of het wel chemo was dat ik kreeg, of suikerwater 😏. Sinds de start van