Uitslag

 Uitslag

De uitslag is bekend. En we zitten ergens tussen scenario 1 en 2: de hoeveelheid tumor is nog lichtjes afgenomen, maar de tumorwaarden zijn stabiel.

En dus was het een moeilijke keuze voor de arts. Doorgaan of stoppen. Eigenlijk liet hij de keuze aan mij. Heel moeilijk om als patiënt daarin zelf een keuze te maken, je verwacht toch dat de arts zegt "wij zien het zo, dus zouden wij het zo doen."? Dat was dus niet het geval. De oncoloog heeft nog eens uitgelegd dat, als we doorgaan met de chemo, er geen garantie is op succes (maar dat is er nooit...), dus het zou kunnen dat ik chemo krijg en toch stijgende hoeveelheid tumor en tumorwaarden zou kunnen hebben. En dan zou het jammer zijn dat we niet gewoon gestopt zijn, zodat ik even chemovrij zou zijn. Want als de tumoren weer groeien, dan sukkelen we in een andere therapie, zonder chemoloze periode. Moeilijk dus. Ik heb altijd gezegd 'als er nog kans is op verbetering, dan ga ik ervoor'. Dus ja: we beslisten om door te gaan. De oncoloog zei dan achteraf dat hij blij was met die beslissing... En achteraf zag ik de studieverpleegster, die enthousiast was over het resultaat en aangaf dat het hoofd van de studie (Professor Van Gorp - gespecialiseerd in gynaecologische kankers) gezegd had, bij het zien van de resultaten van de scan "geen twijfel mogelijk, doordoen." Vreemd hoor. Praat de oncoloog dan niet met de prof? 

In ieder geval: we gaan dus even door met de chemo. Hoelang weten we niet. Totdat er echt een stabilisatie of opnieuw toename is? Of tot mijn lichaam het niet meer aankan? Tijd zal het uitwijzen.

Eigenlijk vrij goed nieuws. En toch lopen zowel Brecht als ik er niet heel gelukkig bij. Het goede nieuws van maandag, en de positieve vibes errond, is precies al verdwenen. Daar zijn volgens mij verschillende redenen voor:

• Sedert vorige week vrijdag heb ik plots last van uitslag. Rode jeukende bubbeltjes over heel mijn lichaam. Is blijkbaar een allergie. Maar aan wat? Eerst dacht ik dat het was van de marsepein die ik veelvuldig heb gegeten de laatste dagen. Want de Sint was op het werk langsgeweest, ik ben mijn 'zoetigheden' gaan ophalen en heb heel veel van de marsepein gesnoept. En plots waren daar die bubbels. Maar nu ben ik gestopt met het eten van de marsepein, en toch blijven er bubbels bijkomen. En nu ben ik bang dat ik plots allergisch geworden ben aan de chemo. Allerlei doemscenario's duiken nu plots op in mijn hoofd (of toch één): wat als ik nu toch moet stoppen met de chemo omwille van de allergie? Dat zou echt een enorme domper zijn. Ik slaap er niet van (vooral door het piekeren als door de jeuk), en dat is natuurlijk niet bevorderlijk om het goede gevoel vast te houden...
• Hoe je het ook draait of keert, ik krijg nog wat verder chemo. Ik ben nog steeds ziek en blijf ziek. Het nieuws is positief op korte termijn, maar op lange termijn is het gewoon niet goed. Wat zal het volgende zijn? Hoelang rekken we het nog? Allemaal vragen die in ons hoofd rondspoken, en waar er geen antwoord op is. Ja, leven van dag tot dag, daar zijn we wel goed in geworden. Eigenlijk heb ik een hele fijne periode achter de rug (zie mijn vorige post). Maar heel ver vooruit kijken durven we niet. En dat is kak. Wij zouden ook wel graag eens lange-termijn plannen kunnen maken... Helaas.
• Eppo loopt ook wat lastig rond. Pre-puberen denk ik dan. Soms nogal brute taal, soms echt heel erg slechtgezind, enz... En momenteel is mijn lontje wat kort en kan ik er niet goed tegen en dan hebben we 'ruzie'. Raar eigenlijk, te bedenken dat moeder en zoon 'ruzie' kunnen maken... Enfin, hij voelt misschien ook wat de negatieve emoties die in ons gezin hangen, waardoor hij zelf ook wat ambetant wordt. In ieder geval: dat helpt ook niet...

Enfin, dus momenteel wat een dipje. Zo jammer, want ik keek eigenlijk heel hard uit naar de komende eindejaarsperiode. De kerstkaartjes zijn besteld, de kerstboom is gezet (deze keer zijn we voor een 'vals boompje' gegaan en laten we onze houten constructie achterwege), ik begon al wat rond te kijken voor de cadeautjes die we moeten geven (geven is zo leuk! krijgen ook wel natuurlijk ;-)), en ik keek al uit naar de kerstkaartjes, cadeautjes, etentjes, gezellig samenzijn met vrienden en familie, en ook een uitje naar de sauna (die Brecht en ik zouden maken). Maar momenteel is het blije gevoel even ver weg. Zal wel terugkomen, zeker?

In ieder geval wens ik jou en jullie alvast fijne feestdagen, een goede overgang van oud naar nieuw, en voor het nieuwe jaar al wat je wenst, maar vooral: een goede gezondheid! Want uiteindelijk is dit toch het belangrijkste...