Eén kans op twee

Immuuntherapie - sessie 5 & 6 We zijn ondertussen alweer 2 weken verder. Ik ben precies eventjes de tel kwijt...  Vorige week kreeg ik voor het eerst het 2e product erbij. Ik moest pas op woensdag binnen, dus we hadden maandag en dinsdag om toch eens iets te doen met het gezin (om er toch nog iets van te maken van de paasvakantie). Wegens het mooie weer, deden we een activiteit binnen: samen gaan bowlen en gaan poolen, samen lekker gaan eten op restaurant, 2 dagen na elkaar. Ook wij wilden wat vakantie vieren! Want ja, Portugal (waar we initieel naartoe wilden de 2e week van de paasvakantie), was al volledig in het water gevallen. Dus moesten we toch iets doen om de meubels wat te redden 😉 Op maandag hadden ze een scan gemaakt. Die zou moeten bepalen of ik al dan niet zou mogen starten met het tweede product. Enkel bij stabilisatie of afname, konden we verder. Dus dat was even  spannend. Maar we konden door...! Dus woensdag ging ik 's morgens binnen, om gedurende 6 uur (!) beh

Immuuntherapie - sessie 3 & 4 Ze hadden gelijk: de bijwerkingen zijn verminderd (en quasi nihil)... Met een bang hart vertrok ik op maandag richting ziekenhuis voor de start van sessie 3. Ik keek er heel hard tegenop, kon wel huilen van de stress. Want na wat ik de week ervoor had meegemaakt, kon ik niet geloven dat het deze keer wel zou meevallen, want de dosis ging enorm omhoog voor die derde sessie (op maandag 125 mg én op dinsdag 125 mg). Toen de dokter, vóór de start, langskwam om te vragen hoe het met me ging, heb ik toch wel een traantje gelaten. Puur van de stress en de schrik. De professor probeerde me gerust te stellen, dat die dosis op zich niet veel zou uitmaken, maar ik dacht 'jaja, eerst zien en dan geloven'. En ja hoor, de professor had gelijk! Ik had wel goeie medicatie gekregen tegen de pijn én tegen de misselijkheid, en effectief: na de toediening op maandag ben ik niet misselijk geweest én heb ik geen pijn gehad (die enorme pijn bij het ademen en mijn bui