Allergie?
Allergie?
De hospitalisaties zijn achter de rug. Al eventjes. Vanaf nu is het gewoon wekelijks op en af naar Leuven. Voor de behandeling. Vorige week was dat op maandag, en vanaf deze week is het op donderdag. Maar deze week op woensdag, omdat het morgen - donderdag - feestdag is. Kan je nog volgen? 🙃
Ik dacht 'we zijn vertrokken'. Ik voel me niet meer zo zwak als in het begin, de bijwerkingen van in het begin zijn er niet meer. Dus vanaf nu wordt het een 'eitje'. Niet echt, want de doorlooptijd van het product is nog steeds enorm lang (6 uur, wat maakt dat ik rond 8 uur in Leuven ben, dan bloedcontrole, eens dat ok is kan de apotheek het product maken en dan zijn we al gauw 3 à 4 uur verder voordat de producten kunnen worden toegediend). En zo zal dit langzaamaan worden versneld (zo elke 4 weken zal het een uurtje minder lang zijn), totdat de doorlooptijd nog 1 uur is... Oef, de trein is vertrokken...
... Dacht ik. Want we zijn het ondertussen al wat gewoon. Bij mij loopt bijna niets zoals het moet lopen. Twee weken terug had arts me medicatie gegeven (maagbescherming, want last, wellicht door de therapie). Na 2 dagen: huiduitslag. Dus gestopt met die medicatie. En de huiduitslag verdween... En dan vorige maandag weer therapie. Ik had de dagen ervoor last van spiercontracties in rug en buik (onder middenrif). Dus de dokter schreef me magnesium voor. Ben die pas woensdag beginne nemen... Vrijdag begon de jeuk en weer huiduitslag. Opnieuw: gestopt met de magnesium (alsook met alle andere medicatie die ik had gekregen owv kriebelhoest, slijmen in de keel, hese stem, enz...). En nee, de huiduitslag werd niet beter, alleen erger (inclusief de jeuk). Zondagavond het zekere voor het onzekere genomen (er waren ondertussen ook koude rillingen bij), en naar spoed gereden. Na een bloedcontrole en een klinisch onderzoek weer naar huis gestuurd. Moet pilletjes nemen tegen allergie en mag een week lang cortisonezalf smeren...
Maar nu zit de angst er dik in. Wellicht komt de reactie door de immuuntherapie. Ben ik dus allergisch aan die therapie? Dat zou een ramp zijn. Want in dat geval denk ik niet dat ze de therapie zullen verder zetten. Paniek dus. Echt dikke paniek. Want wat als ze stoppen? Wat hebben ze dan nog voor mij in petto? Niet zoveel he. Een chemo die ik in het verleden al gehad heb. En dan? (Want zo'n chemokuur werkt maar een paar maanden, als die al werkt). Wat doen we dan? Alles maalt in mijn hoofd. Het is alsof mijn lichaam zegt 'stop, het is goed geweest met al die brol'. Ik word er moedeloos van. En eind mei komt er dan ook nog een scan. Dan zullen we weten of de therapie werkt. Ik was daar al zo zenuwachtig voor, en nu komt die angst rond 'allergie voor het product' erbovenop... Zwaar.
En ja, het zijn zware tijden. Brecht heeft ook nog andere besognes. En bovenop dit, deze hele situatie, maken die andere zaken het extra zwaar en is het moeilijk nog alles op een rijtje te krijgen en het hoofd boven water te houden.
We proberen ons hoofd wat leger te maken door op de vrije momenten fijne dingen te doen (wat steeds beter lukt omdat ik niet meer in het ziekenhuis moet verblijven). Het 'gat' in ons leven (die 2 maanden met ziekenhuisopnames), raakt stilaan 'vergeten' en we kunnen weer wat leven, en weer wat plannen. Zo hebben we last minute nog een paar dagen Cadzand gepland, met vrienden. Het wordt mooi weer en we zullen genieten. Als een nieuwe opstoot van uitslag geen roet in het eten gooit...
Reacties
Een reactie posten