Eén kans op twee

  Genieten Deze post gaat nauwelijks of niet over mijn medische toestand momenteel... Daarvoor is er de vorige post - 'Stand van zaken'... 'Het wordt tijd dat je begint te genieten. Van elk klein detail. Niet alleen van grootse dingen, maar van elke koffie, elk ontbijtje, elk momentje. Want wat er in je lichaam gebeurt, daar heb je zelf geen vat op. Maar dat genieten, als je dat doet, dan kunnen ze je dat verdomme niet meer afpakken.'... Wijze woorden van een wijze vriend. En hij had gelijk. Ik moet meer genieten. Vooral van de kleine dingen. Want dat doe ik inderdaad te weinig. Ik heb beloofd dat ik het zal proberen. Nee, dat ik het zal doen. Maar soms blijft het heel moeilijk... In de tijd die me nog rest...  Maar ik probeer het toch. Een dag later zaten we aan de ontbijttafel. En ik probeerde er bewust van te genieten. Het was de start van een onverwacht fijne dag. Ineens begon Eppo over het liedje 'leef' van André Hazes. Ik zocht het op, legde het vol volume...

  Stand van zaken Het heeft hier lang stil gelegen. Om één of andere reden kwam ik er niet toe om te schrijven. Hoe dat kwam? Geen idee. Geen 'tijd', geen 'fut', geen goesting. Ik weet het niet. Na de tweede week van deze behandeling, kwam de moed weer een beetje terug. Ik zat er weer wat in, ik voelde ook dat de pijn weer verminderde. Vanaf de tweede week waren de bijwerkingen ook iets beter dan de eerste week, dus het werd allemaal wat beter. We hadden ook iets om naar uit te kijken: op reis. Dus dat was goed. De eerste week van de grote vakantie waren Eppo en Brecht thuis. Dinsdag hadden ze niet veel aan mij, woensdag was het valiezen maken, en donderdag vertrokken we op vakantie... Meer details daarover in de volgende blog. Kort wat betreft de reis: de eerste week was top (geen pijn), de tweede week kwam de ongerustheid weer geleidelijk aan opzetten... Want ik begon weer lichte pijn te krijgen. Eerst dacht ik dat die nog zou wegebben, maar ze zette meer en meer op, ...