Genieten
Deze post gaat nauwelijks of niet over mijn medische toestand momenteel... Daarvoor is er de vorige post - 'Stand van zaken'...
'Het wordt tijd dat je begint te genieten. Van elk klein detail. Niet alleen van grootse dingen, maar van elke koffie, elk ontbijtje, elk momentje. Want wat er in je lichaam gebeurt, daar heb je zelf geen vat op. Maar dat genieten, als je dat doet, dan kunnen ze je dat verdomme niet meer afpakken.'... Wijze woorden van een wijze vriend. En hij had gelijk. Ik moet meer genieten. Vooral van de kleine dingen. Want dat doe ik inderdaad te weinig. Ik heb beloofd dat ik het zal proberen. Nee, dat ik het zal doen. Maar soms blijft het heel moeilijk... In de tijd die me nog rest...
Maar ik probeer het toch. Een dag later zaten we aan de ontbijttafel. En ik probeerde er bewust van te genieten. Het was de start van een onverwacht fijne dag. Ineens begon Eppo over het liedje 'leef' van André Hazes. Ik zocht het op, legde het vol volume op, en we stonden hier mee te zingen en bijna te dansen in de keuken. Want het liedje bevat echt wel een zweem van waarheid, zeker voor mijn situatie...
Op een vrijdag in de kroeg
Ergens in Amsterdam
Zat aan de bar met een glas een oude wijze man
Hij zei dat die nog maar een paar dagen had
Dus pak het leven, pak alles en ga er mee op pad
En hij zei:
Leef, alsof het je laatste dag is
Leef, alsof de morgen niet bestaat
Leef, alsof het nooit echt af is
En leef, pak alles wat je kan
En ga-a-a-a ...
André Hazes Jr. - Leef
Aan de ontbijttafel kreeg ik ook op het onverwacht een berichtje van een vriendin. Ze zat op de trein op weg naar huis en kon even uitstappen om dag te komen zeggen. Wat ze ook deed! Samen een terrasje gedaan in het zonneke, onder de kathedraal. De beiaard was aan het spelen en plots... LEEF! De beiaard speelde 'Leef'! Toeval? Zal wel zeker, maar toch een magisch momentje. Ik heb heerlijk genoten van het spel van de beiaard, en van het terrasje en de tijd samen met de vriendin...!
De dag erna ook heerlijk genoten van een wandeling en een terrasje met een andere vriendin. Ik begin te leren 😉
En dan kwam het 'grote genieten' - onze reis naar Frankrijk. We zijn een dagje eerder vertrokken dan voorzien: op donderdag in plaats van op vrijdag. De valiezen dus woensdag gepakt (maandag en dinsdag skippen we even, want dat was chemo en uitzieken). En op donderdag vertrokken, om de files te vermijden en onze vakantie wat te verlengen. Richting Rouen. Daar de kathedraal gezien, en voor het eerst in lange tijd een kaarsje gebrand. Het kan maar helpen... Dan een weekje genoten in de Loirestreek, op alweer een zalige camping. Samen met de zus en haar kinderen genoten van een heerlijke tijd. En het was echt genieten hé, ik had geen pijn, voelde me goed, dus dat was top. Ik heb dingen gedaan die ik al lang niet meer, of nog nooit gedaan had. Samen in de 'bos'spa (met sauna en Fins (warm) bad), en gesupt (had ik nog nooit gedaan!) - ook even gewoon op de plank gaan liggen in de zon. Zalig. Na een weekje namen we afscheid van mijn zus en de kinderen, zij trokken weer naar huis, wij gingen wat verder (of eerder weer terug dichterbij huis) richting Normandië. Daar verbleven we nog een paar dagen enkel met ons gezin. Tot slot gingen we nog een paar dagen naar - jawel - Westende. Twee dagen genieten van zon - zee - strand - én van 10 om te zien 😁. Zoals in de vorige post werd aangegeven, was het iets moeilijker om die laatste dagen volop te genieten. Reden hiervoor was dat de pijn steeds erger werd weer - de ongerustheid nam toe. En dus was het echt wel moeilijker om mijn hoofd los te maken van hetgeen me de maandag erop weer te wachten stond... Ik deed mijn best, maar het was soms moeilijk (maar als ik weg van huis ben, lukt het sowieso beter dan wanneer ik thuis ben om te genieten, dus op zich ging het wel)...
Maar nu zijn we weer thuis, ligt de vakantie al een hele tijd achter ons, en wordt het weer tijd om te leren genieten van de kleine dingen. Van die koffie. Van dat samenzijn met mijn zoon. Van die babbel met een vriend(in). Van het samenzijn met Brecht. Maar het blijft soms verdomd moeilijk, als ik veel pijn heb, de pijnstillers niet of onvoldoende werken, ik mottig ben, de somberte binnensluipt bij mij, en zo ook bij Brecht, stilletjesaan ook bij Eppo (want die voelt dat ook natuurlijk), binnen heel ons gezin. Dan weet ik 'tijd om te herpakken, blijven (proberen) genieten van de kleine dingen'...
1 van de prachtige zonsondergangen in Normandië
Kaarsje branden in de kathedraal van Rouen💚
Een paar foto's van week 1 van de vakantieFoto's van week 2 - Normandië
Aan zee - en 'applaus' bij 10 om te zien
Reacties
Een reactie posten