Snelle evolutie

 Snelle evolutie

Nieuw jaar, en voor veel mensen een kans voor een nieuw begin, een nieuwe start, goede voornemens, ... De meesten zullen oudejaarsavond en nieuwjaar wel uitbundig of blij gevierd hebben... Ik uitwendig ook, maar inwendig was ik 1 brok stress, ongerustheid, verdriet...

Na de laatste consultatie in Leuven dacht ik minstens een maand gerust te zijn. Gezellig genieten van de feesten, een fijn uitje naar de zee, 'onbezorgd ' samen zijn met familie en vrienden... Niets van dit alles.

Jawel, ik heb toch kunnen genieten van de behandelvrije periode: afspreken met vriendinnen, wat shoppen (cadeautjes!), Clouseau meepikken in het Sportpaleis, samen met Brecht en Eppo naar zee, kerst vieren met familie... Dat waren allemaal fijne momenten. Ik heb mijn gedachten wat kunnen verzetten. Maar oudejaarsavond en vooral nieuwjaarsdag waren moeilijker. Zodanig zelfs dat ik op nieuwjaarsdag gecrasht ben. Emotioneel een wrak. Alle spanning van de afgelopen dagen/weken kwamen naar boven en kwamen er als een vloedgolf uit.

Want sinds de consultatie begin december, kreeg ik weer pijn. Hoewel ik op dat moment al 2 weken geen pijnstillers meer had genomen, want pijnvrij, begon de pijn sinds die dag weer toe te nemen. En dit sneller dan verwacht, als een tsunami die op me afkwam... 

Op maandag 23 december had ik een gesprek met de psycholoog. Dat was het eerste van de 2-wekelijkse gesprekken die we planden tijdens de behandelvrije periode. Maar anders dan zij (en ook ik) verwacht had, was ik die 23e december al redelijk gestresseerd, want pijn. Samen spraken we af dat zij de prof al op de hoogte zou brengen daarover (om mijn pijnmedicatie eventueel aan te passen), maar die besliste toch om alweer een scan in te plannen. En een bloedafname. En dit vóór mijn consultatie van 6 januari die al gepland stond (om op te volgen hoe ik me voelde). Zodat ze ook op 6 januari al ineens het resultaat van die scan en de bloedafname met mij zou kunnen bespreken, en misschien al direct een plan van aanpak...

En na die 23e nam de pijn nog toe. In sneltempo. Alsof de ziekte supersnel aan het evolueren is. En hoewel ik begin december geen pijnmedicatie nam, ben ik al vrij snel overgeschakeld op dagelijkse medicatie. En nu heb ik de dosis zelfs verhoogd... En nog komt de pijn erdoor. Wat is dit? Vocht in mijn buik? Tumoren die gegroeid zijn en nieuwe die erbij gekomen zijn? Geen idee.

De scan is achter de rug, maandag wordt het besproken met de prof. En ik weet nu al zeker dat het resultaat niet goed zal zijn. De vraag is alleen, wat gaan ze me aanbieden?

Ik hoop oprecht dat 2025 voor jou beter gestart is dan voor mij. De wensen voor een 'gelukkig Nieuwjaar' klinken mij hol in de oren. Maar ik hoop wel op een resem gelukkige dagen...

Maar ik wens jou, lieve lezer, toch een gelukkig en vooral gezond 2025 ❤️



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Mijn verhaal - einde

Afbeelding
  Mijn verhaal - einde Liefste lezer, liefste volger van deze blog, Ik wou dat ik deze post nooit had hoeven te schrijven. Ik wist dat het er ooit aan zat te komen , maar als het daar dan is, stort je wereld in. Maandag heb ik te horen gekregen dat de chemo niets meer doet. En dat ik uitbehandeld ben. Het zal nu niet lang meer duren. De dokter kon niet zeggen hoe lang, maar hij sprak over enkele weken tot maanden... Ik vrees eerder weken... Ik ben sinds vandaag weer thuis. Met een maagsonde. Mijn darmen zitten compleet dicht omwille van de tumoren die ertussen zitten. Er kan dus niets meer passeren. Geen lucht, geen vocht, niets. Daarom die sonde. Die drijft eigenlijk het vocht rechtstreeks weg uit de maag. Zodat het vocht niet in mijn darmen terechkomt. Om mijn maag op die manier niet te overbelasten, zal ik thuis nog slechts 1 liter water met wat voedingsstoffen (suiker, zout, wat vitaminen) toegediend krijgen. En dat is weinig, heel weinig... Ik ben nu denk ik al zo'n 8 kg kwijt...
Meer lezen

Pijnmedicatie

Afbeelding
  Pijnmedicatie 'Je ziet er goed uit.' Een zin die ik de afgelopen tijd meermaals te horen kreeg. Het flatteert, ben blij dat de mensen dit zeggen, en ik wil het ook echt geloven dat dit zo is. Een paar kilootjes minder dan in het najaar en mijn haar dat weer de normale 'dikte' heeft. Dat doet wat met een mens 😊 Mijn antwoord daarop is tegenwoordig: 'dankjewel' (want ik ben echt dankbaar dat mensen dit zeggen), maar ook 'ik zie er beter uit dan ik me voel'. Of laten we het anders zeggen. Ik voel me eigenlijk redelijk goed, ik kan nog steeds doen wat ik wil (eten, sporten, sociale bezigheden). Maar ik heb wel pijn. En de pijn is dé bepalende factor voor hoe ik me mentaal voel. Heb ik pijn, gaat het mentale zijn achteruit; heb ik geen pijn, ben ik mentaal ook wat sterker. En daar zit nu het probleem. Zoals ik in de eerdere post schreef, neem ik nu pijnmedicatie. Een traagwerkende (een pilletje 's morgens en eentje 's avonds). Eerst waren het table...
Meer lezen

Opdoffer

Afbeelding
  Opdoffer Update 2: opnieuw opgenomen in ziekenhuis. Symptomen waren precies nog erger (veel braken en veel pijn) Update: ben thuis We zijn nu een week later, en heel veel is er nog niet veranderd aan de situatie. Jawel, de pijn is weg. En ook ben ik niet echt misselijk meer geweest. Maar ik ben nog steeds in het ziekenhuis, zonder zicht op wanneer ik naar huis kan. Afgelopen maandag was een zware emotionele dag. De professor was langsgekomen, en wist me de oorzaak van de obstructie mee te delen. Wat ik hoorde, deed me de moed in de schoenen zakken... Zoals je al gelezen hebt, heb ik helaas veel tumoren in mijn lijf zitten. Niet zomaar eentje. En die tumoren zitten verspreid over mijn buik, en tussen mijn darmen. En daar knelt letterlijk het schoentje: de obstructie komt door een (of meerdere?) tumor die mijn dunne darm als het ware indrukt. Gelukkig niet helemaal plat, maar wel vernauwd. Waardoor voeding door een smallere doorgang moet dan normaal. Zie het als een autoweg met 3 b...
Meer lezen