Eén kans op twee

  Immuuntherapie - sessie 2 Ze hadden me gezegd dat de bijwerkingen zouden minderen na de eerste sessie. Tot nu toe heb ik daar niet veel van gemerkt. De koorts was wel wat lager (max. 39 graden) en minder langdurig, maar de misselijkheid was erger. De pijn was ook vergelijkbaar. Dus ja... Wel dankbaar dat ik pas op maandagochtend naar het ziekenhuis moest vertrekken. Zo konden we zondag volop genieten van de zondag en van ons gezin. Maandagochtend 6u opstaan, om de trein op tijd te halen, deed wel wat pijn. Maar alles beter dan al op zondagavond binnen te moeten! Rond 12u op maandag werd de therapie opgestart, opnieuw over een periode van 4 uur kreeg ik het product toegediend. De koorts begon al voordat het product er volledig in zat, maar ging wel minder hoog (tot 39 graden), dat is al iets. De nacht was vrij ok, maar toen begon het: misselijkheid en braken troef. En op dinsdag om 12u werd opnieuw een deel therapie toegediend, terwijl ik al zo misselijk was! Wat een hel. Alles wat ik

  Immuuntherapie - sessie 1 (update) Mijn voorraad foto's om de blog wat op te fleuren, geraakt wat op. Toch wil ik er sowieso telkens wel minstens ééntje in zetten, anders is alles zo grijs en kleurloos. Dus - fotootje van de planten die beginnen bloeien op ons terras (alé van 1 van de planten). Volgende keer misschien wat meer inspiratie 😉 Kleine update: ik heb kunnen regelen dat ik pas op maandagochtend heel vroeg in Leuven moet zijn, ipv zondagavond... Dat scheelt! De eerste sessie zit erop. En het was niet gelogen: die was pittig.  Zondagavond met een klein hartje binnengegaan in het ziekenhuis. Naar het einde van de namiddag toe voelde ik me echt heel erg triest ' moet ik nu alweer naar het ziekenhuis, moet ik alweer mijn gezin achterlaten, ik ben toch zooooo ziek, wat als dit niet helpt,...'. Onze zondagnamiddag hing er ook aan, want we zaten precies te wachten om te vetrekken... We waren gewoon thuis gebleven, geen plannen gemaakt,  maar volgende keer proberen we i

  Immuuntherapie De kogel is door de kerk. Ik start maandag met immuuntherapie. De onderzoeken zijn achter de rug en ik werd toegelaten tot de studie... Vooraleer ik werd toegelaten, moest ik een reeks onderzoeken ondergaan (screening). En daar had ik toch wel stress voor want wat als ik niet door die screening zou geraken? Een biopsie, hartonderzoek, oogonderzoek en hersenonderzoek zouden de doorslag geven. Afgelopen maandag stond er een biopsie gepland. En afgelopen maandag vertrok Eppo ook op zeeklassen... Ik had al aangegeven dat ik moest en zou aan de bus staan om hem uit te zwaaien. Het was de eerste keer dat hij 4 nachten wegging zonder familie. Als ik niet aan die bus zou staan, omdat ik naar het ziekenhuis moest, zou Eppo dat misschien wel de rest van zijn leven onthouden. ( 'Het was de eerste keer dat ik zo lang wegging, maar mama kon er niet bij zijn omdat ze naar het ziekenhuis moest...' . Dit wou ik hem niet aandoen.) Dus ik stond erop dat ze het ingeplande moment