Eén kans op twee

  Moed in de schoenen Update 1: ondertussen is die reis met de zus dan wel geboekt... De hoop die ik had, en die ik aangaf in mijn vorige post, is helemaal verdwenen. De moed is tot in of zelfs onder mijn schoenen gezakt... Nadat de constipatie was opgelost, en de pijn wat minder was, is die met rasse schreden opnieuw toegenomen. De pijn situeert vooral in mijn buik en flanken: een scheurende pijn, lijkt alsof mijn buik wordt opengescheurd of zo, en is ook continu aanwezig, ondanks de pijnstilling. En nee, het is geen gevolg meer van constipatie, want die is (redelijk) onder controle... Voor mij was het echt wachten op de start van de chemo. Het werd tijd dat die startte. Net voor het weekend zag ik plots in mijn app dat ze pas op 27 januari de eerste chemosessie hadden ingepland. Twee mogelijkheden: ofwel zou de studie toch eind januari al starten (en kon ik er dus bij), ofwel een banale administratieve fout. Het was het laatste. De studie zou echt pas half februari starten... En ...

  Daar gaan we weer... Daar gaan we weer, ja. Voor de zoveelste keer zal er weer een nieuwe chemo worden opgestart... Zoals ik al aangaf, voelde ik gewoon in heel mijn lichaam dat het niet goed zat. Ik had overal pijn, de pijn werd steeds erger, ik was al overgeschakeld naar de zwaarste pijnstillers die ik ooit nam. Samen met de pijn nam de stress ook toe. Zowel Brecht als ik sliepen slecht, het ergst mogelijke resultaat spookte door mijn gedachten. Ik dacht écht dat de prof zou zeggen: 'de kanker is zo snel geëvolueerd dat een nieuwe behandeling geen zin heeft, dus ga naar huis en geniet van de tijd die je nog rest.'...  Gelukkig was het niet de érgst mogelijke boodschap maandag, wel weer een slechte boodschap: 'De tumormarkers zijn sterk gestegen en we zien weer een groei op de scan. Er moet dus worden ingegrepen. Niet vandaag, maar ook niet pas volgende maand. Dus ergens tussenin...'. Het lijkt raar, maar deze boodschap zorgde voor opluchting bij mij. Aangezien ik ve...

  Snelle evolutie Nieuw jaar, en voor veel mensen een kans voor een nieuw begin, een nieuwe start, goede voornemens, ... De meesten zullen oudejaarsavond en nieuwjaar wel uitbundig of blij gevierd hebben... Ik uitwendig ook, maar inwendig was ik 1 brok stress, ongerustheid, verdriet... Na de laatste consultatie in Leuven dacht ik minstens een maand gerust te zijn. Gezellig genieten van de feesten, een fijn uitje naar de zee, 'onbezorgd ' samen zijn met familie en vrienden... Niets van dit alles. Jawel, ik heb toch kunnen genieten van de behandelvrije periode: afspreken met vriendinnen, wat shoppen (cadeautjes!), Clouseau meepikken in het Sportpaleis, samen met Brecht en Eppo naar zee, kerst vieren met familie... Dat waren allemaal fijne momenten. Ik heb mijn gedachten wat kunnen verzetten. Maar oudejaarsavond en vooral nieuwjaarsdag waren moeilijker. Zodanig zelfs dat ik op nieuwjaarsdag gecrasht ben. Emotioneel een wrak. Alle spanning van de afgelopen dagen/weken kwamen naar b...