Eén kans op twee

  Twijfel Vrijdag kreeg ik deel 2 van chemokuur 1 toegediend, ik noem dit deel de 'kleine chemo' omdat ik dan maar 1 product krijg in plaats van 3.  En met de 'kleine chemo' associeerde ik: Snel weg uit het ziekenhuis - dit ene product moet maar 1 uur insijpelen, dus dat moet meevallen Niet te veel last van bijwerkingen - maar 1 product in plaats van 3, dus dat moet ook meevallen  Maar: Ik was sneller weg uit het ziekenhuis, ja. Maar toen ik om 10.40u binnenging, had ik gedacht toch ten allerlaatste tegen 13u weg te zijn. Ik kon uiteindelijk om 15.15u het ziekenhuis verlaten. Grootste boosdoener is de bloedafname. Maar die had ik al ingecalculeerd: na de bloedafname duurt het minstens anderhalf uur voor het resultaat er is. Daarna kunnen ze de chemo bestellen. Die liet ook op zich wachten. Dus pas tegen 13.30u begonnen ze met de premedicatie (oh ja, dat moet ook nog), de chemo tegen 14.45u en dan nog naspoelen gedurende 25 minuten (oeps, dat zat ook niet in mijn bereken

  Start We zijn vertrokken! 'Eindelijk' kon ik vrijdag starten met de behandeling. Deel 1 van de eerste chemokuur.  Vooraf werden we geïnformeerd: er zijn 3 producten die gegeven worden, elk product heeft 1 uur de tijd nodig om in je lichaam te sijpelen. We moesten om 8.20u binnenkomen, dus een snelle berekening leerde ons dat we tegen de middag weer buiten zouden zijn. Fout gerekend dus! Om 8.20u inschrijven, dan bloedafname, dan 2 uur wachten vooraleer het eerste product aan mij werd gehangen. Omdat het de eerste keer was, zou de inspijpeling anderhalf uur duren in plaats van 1 uur. Toen dit voorbij was biepte mijn 'baxter', maar ik dacht 'de verpleegster zal wel komen'. Pas een half uur later kwam ze en wist me te zeggen dat ik op het 'knopje' mocht duwen als de baxter biepte, want dan zou ze de tweede baxter (het tweede product) opstarten. Nog even spoelen tussen 2 baxters door. Dus... Om 16u kon ik het ziekenhuis weer verlaten! Dat weten we dan ook

  Behandelplan Vandaag nam ik een eerste stap in de behandeling: ik ben begonnen met het nemen van bloedverdunners. Omdat het onderhoudsproduct dat ik zal krijgen, embolen kan veroorzaken, en ik voor de vorige diagnose behandeld ben geweest voor longembolen, is het risico bij mij dus groter dat ik ook nu weer embolen zal ontwikkelen. Daarom moet ik dus preventief deze bloedverdunners nemen. De 'echte' behandeling start vrijdag 16 juli. Een beetje raar, de laatste chemo die ik kreeg in 2017, was op 24 juli. Alsof het zo moest zijn, precies ongeveer 4 jaar na datum... Vanaf dan zijn we vertrokken voor 3 kuren: vrijdag nummer 1 een grote chemo (met de 3 producten), vrijdag nummer 2 een kleine chemo (met slechts 1 product), vrijdag nummer 3 niets. En dit 3 keer na elkaar. Daarna een MRI en opnieuw 3 kuren. Ik verwacht dat de weekends na een grote chemo niet veel soeps zullen zijn, maar dat ik tussendoor wel de energie zal hebben om leuke dingen te doen. Vingers kruisen! Ik moet wel

Het verdict Ik ga het kort houden voor vandaag. We kregen opnieuw een zware klop van de hamer. Het slechts mogelijke nieuws werd ons verteld: Genezen is niet meer mogelijk (maar dat wisten we al), alleen onder controle houden De kanker zit te veel verankerd aan buikvlies / darmen, waardoor operatie niet mogelijk is Oh ja, die schildklier, daar maken we ons geen zorgen over. Echt niet? Nee? Of euhm. Oh ja. Dat is ook kanker. Een andere kanker. Schildklierkanker.  Bam! Weer een zware klop van de hamer! Wat nu? We starten met chemo (volgende week of de week erna) - ongeveer dezelfde chemo die ons in Brussel werd voorgesteld, inclusief een onderhoudsproduct Avastin Na 3 kuren wordt een nieuwe MRI genomen van het hele lichaam, om te zien of het letsel kleiner is geworden Daarna volgen weer 3 kuren Na deze chemobehandeling, wordt de schildklier verwijderd. De prognose van de schilklierkanker is in ieder geval goed, heel goed. Dus op zich een detail in het hele proces.  Maar doordat ik nu bel

  Vrolijk intermezzo Tussen eind mei en 9 juli zit wel een hele tijd. Een lange tijd. Een tijd om veel te piekeren. Maar ook een tijd om vele fijne dingen te doen. We hebben in die lange tijd de dag toch wel 'geplukt', en mooie momenten beleefd: Eind mei was er de familiebijeenkomst van de Vanbecelaeres. Het was een mooie zonnige dag, en iedereen was er! Mijn vader, met zijn nieuwe vriendin (jawel, mijn vader heeft een nieuwe vriendin, en we zijn er erg blij mee: mijn vader is gelukkig; zijn kinderen zien een gelukkige vader, dus die zijn ook gelukkig; en de kinderen staan ook volledige achter zijn keuze, want zijn vriendin is een echte lieve, en kan heel goed om met de kleinzonen!), mijn broer, met vrouw en de 3 zonen (de jongste is net geen 2 maanden oud), mijn zus, met partner en de 2 zonen, en wij, met onze zoon. Het is een topdag! Begin juni gaan wij met ons gezin een weekendje naar Molenheide. Het is een zalig weekend, ondanks het slechte nieuws dat er iets op de schildkl

  Opnieuw 'vechten'? Sedert oktober 2017 nam ik dus de studiemedicatie 'Niraparib', en werd ik maandelijks opgevolgd: mijn bloedwaarden, inclusief tumormarkers (bepaalde waarden in het bloed die kunnen aangeven of de kanker weer actief is), werden op maandbasis gecontroleerd.  Om de 3 maanden werd er ook een CT-scan genomen, om te kijken of er niets te zien was in mijn buik.  Daarnaast kreeg ik ook om de 6 maanden een controle van mijn borsten. Want ik ben belast met het borstkankergen, wat ook de kans op borstkanker dus enorm verhoogt. De ene keer een MRI-scan, de andere keer een mammografie. Tot nu toe zijn de borsten vrij van kanker, gelukkig. Alles verliep goed, tot juni 2019: toen merkte ik dat de 'tumormarkers' in stijgende lijn gingen. Ze waren nog niet boven de kritieke waarde (= waarde waarbij het zeker is dat er écht iets aan de hand is), maar ik was toch heel erg van mijn melk te weten dat die waarde maar bleef stijgen. De oncoloog zei ook dat ze niet

  Mijn verhaal Na het verlies van mijn moeder in 2016, kreeg ik eind dat jaar zelf het zware verdict: kanker. Eierstokkanker. In een vergevorderd stadium (3c). Hoe kan het dat een jonge vrouw van 38 jaar oud, al geconfronteerd wordt met dit type kanker, iets wat normaalgezien pas voorkomt vanaf de leeftijd van 60 jaar?! Juist ja, vrouwen belast met het BRCA1-gen, hebben een grotere kans op het ontwikkelen van eierstokkanker op jonge leeftijd. Het 'borstkankergen' is dus een misleidende benaming: niet alleen de kans op borstkanker is hoger, ook is er een hogere kans op eierstokkanker.  Vrouwen die drager zijn van een afwijking in het BRCA1-gen, lopen een risico van 80% om ooit borstkanker te krijgen, en 40% kans om ooit eierstokkanker te krijgen. Ter vergelijking: een vrouw zonder het BRCA-gen (1 of 2), heeft ongeveer 13% kans op borstkanker, en 1,5% kans op eierstokkanker. Vrouwen met het BRCA-gen worden geadviseerd om vanaf 25 jaar preventief de borsten te laten screenen, en v